SANTORAL AGRESTE
¿Quién rompió las doradas vidrieras
del crepúsculo? ¡Oh cielo descubierto,
del montes, mares, viento, parameras
y un santoral del par en par abierto!
Tres arcángeles van por las praderas
con la Virgen marina al blanco puerto
del pescado; ayunando, entre las fieras,
se disecan los Padres del desierto.
El santo Labrador peina la tierra;
Santa Cecilia pulsa los pinares,
y el perro de San Roque, por el río,
corre tras la paloma de la sierra,
para glorificarla en los altares,
bajo la luz de este soneto mío.
ALBA DE NOCHE OSCURA
Sobre la luna inmóvil de un espejo,
celebra una redonda cofradía
de verdes pinos, tintos de oro viejo,
la transfiguración del rey del día.
La plata blanda, ayuna del reflejo,
muere ya. Del cristal -lámina fría-
dice la voz del vaho en agonía:
-Doró mi lengua el sol, ¿de qué me quejo?
La puertas del ocaso, ya cerradas,
tapina de luto el campo. Negros perros,
a lo que nadie sabe, ocultos, gritan.
Decapitando sueños, fatigadas,
sobre el túmulo alto de los cerros
las estrellas del valle se marchitan.
5 comments:
Χαίρετε!
Μιας και με προκαλείτε, δάσκαλε, "εκμεταλλευόμενος" την αδυναμία μου στην ισπανόφωνη ποίηση, ιδού:
Χάραμα του δειλινού
Σ’ ενός καθρέφτη τ’ ασάλευτο τζάμι
συντροφιά κυκλική απ’ ώρα γιορτάζει
πεύκων πρασίνων που κόκκινα ο χρυσός τα κάμει
καθώς της μέρας ο άρχοντας λούσ’ αλλάζει.
Της ανάκλασης τ’ ασήμισμ’ αργοσβήνει
κι απ’ το κάτοπτρο –μεμβράνη πια κρύα-
Φωνή ανάσας φωνάζει μ’ αγωνία:
«ουδέν παράπονο! Μην ο ήλιος χρώμα δε μου δίνει;»
κλειστές πια του δειλινού οι πύλες
κι κάμπος πένθους πέπλο.
Αφανείς σκύλοι, μαύροι, στο άγνωστο γαβγίζουν.
Καρατομώντας όνειρα – τι λες;-
Πάνω σε τύμβο υψηλό των υψωμάτων, ξέρω,
μαραίνονται τ’ άστρα που κουρασμένα λαμπιρίζουν.
Μετάφραση: Ε. Σταγκουράκη
Θερμούς χαιρετισμούς!
@ έλενα: Το ότι είσαι προκομένη και ετοιμοπόλεμη δεν αμφιβάλλω. Πρόσεχε, όμως, τους αριθμούς των συλλαβών και τις συνιζήσεις! Βρες καμμιά παλιά μετρική και διάβασέ την, αγαπητή μου μαθήτρια.
@κ. Κεντρωτή: Έχετε, γι' άλλη μια φορά, δίκιο. Η αλήθεια είναι ότι δεν πρόσεξα τον αριθμό τον συλλαβών. Αυτό μου "έρχεται" πολύ πιο φυσικό στα γερμανικά σονέττα για παράδειγμα. Αλλά αυτά τα 'χουμε πει.Πού μπορώ όμως να βρω μια παλιά μετρική ή μάλλον, έχετε να μου προτείνετε κάτι;
Την καλησπέρα μου!
@ έλενα: Κάτι θα βρούμε. Θα μεριμνήσω. Δεν είναι δυνατόν να μου ζητάει μαθήτριά μου βοήθεια, κι εγώ να μη σπεύδω...
@κ. Κεντρωτή:
Ευχαριστώ πολύ, να 'στε καλά!
Την καλησπέρα μου.
Post a Comment